Temporary Driver Liscense

June 7,12
วันนี้ได้ตารางนัดสอบใบขับขี่ใหม่อีกครั้ง หลังจากหกสัปดาห์ที่แล้ว ทำการสอบใบขับขี่ตกแบบไม่เหลือเยื่อใยจากผู้คุมสอบ ที่ให้ตกด้วยสาเหตุไม่ได้เปิดสัญญาณเวลาเข้าจอดรถ

ตื่นเช้ามา ดื่มกาแฟ อาบน้ำแต่งตัวแบบสบายชิวๆ เสื้อยืดตัว กางเกงยีนส์ตัว ไม่คิดที่อยากจะสวยอะไรเป็นพิเศษมากมายนัก ยังเช้าอยู่มากและพอมีเวลาเหลือก็เปิดบทสวดมนต์ ฟังเพลงแบบสบายอารมย์ อยากจะสร้างอารมย์ตัวเองให้ผ่อนคลาย ไม่อยากจะเครียดอะไรมากมายกับชีวิต

เวลา 9.30 ก็ได้ฤกษ์ยามออกจากบ้านเพราะแม็ทจะหงุดหงิดง่ายรออะไรนานไม่เป็น และเป็นคนตรงต่อเวลามาก ต้องรีบออกจากบ้านก่อนที่จะอารมย์เสีย

ไปถึงที่ Penndot ก็เกือบ 10.00 โมง ก็ขอแม็ทเข้าห้องน้ำก่อนเพื่อเตรียมตัวลุย หลังจากนั้นก็ขับรถเข้าไลน์เพื่อจอดรถรอคิวสอบ

มีคันล่วงหน้าดาประมาณ 5 คัน รวมมอเตอร์ไซด์ อีกครั้ง ก็เป็น 6 คัน

นั่งรอในรถ ก็เห็นแต่เจ้าหน้าที่ชายทำการสอบผ่านไปทีละคัน บางคันใช้เวลานาน เพราะออกนอกพื้นที่ด้วย ในใจดีใจมากที่ไม่เจอเจ้าหน้าที่สาวผิวคล้ำคนเดิม แอบดีใจมากขอให้เป็นคนนี้ตลอดไปเถอะ

แป็บเดียว นึกในใจไม่ทันถึงห้านาที ก็เห็นเจ้าหน้าที่สาวผิวคล้ำเดินมาทำการสอบคันข้างหน้า

โอ๊ย...ใจแป๊วไปเลย ไม่อยากจะเจอเลย ...สองคนแอบนั่งนับสลับกันว่า คิวดาจะเป็นเจ้าหน้าที่สาวหรือชาย

บางคันก็เร็วแทบใจหาย...แค่ทำการจอดรถเข้าซองเวลาสอบก็โดนเจ้าหน้าที่ให้ขับกลับมาที่ลานจอดรถ

ดูแต่ละคันผ่านไป...ผ่านไป... สลับกลับลุ้นคิวเจ้าหน้าที่มาสอบให้ดา

ว่าไม่ตื่นเต้น มือก็เริ่มสั่นแบบลุ้นๆ ยังถามแม็ทว่า ถ้าไอสอบตกอีกจะว่าไหมละ แม็ทก็ตอบว่า อย่าคิดอะไรในแง่เชิงลบ ขอให้คิดในแง่บวก สร้างมุมมองที่ดี 

ในใจไม่คิดได้ยังงัยละ ไม่เคยจับรถเลย ไม่เคยได้โอกาศขับออกถนนด้วยตัวเองเลย แถมวันนี้เห็นเจ้าหน้าที่ชาย พารถออกถนนใหญ่ด้วย ตื่นสนามเหมือนกัน และนั่งดูในรถผ่านไปแต่ละคัน ตกทุกคัน แถมในใจไม่อยากจะเจอเจ้าที่หญิงคนเดิมด้วย เริ่มประหม่านิดหน่อยเหมือนกัน

ขนาดมาสอบรถมอเตอร์ไซด์ ฝรั่งผมสีทองยังสอบตก เจ้าหน้าที่สาวผิวคล้ำไล่กลับบ้านไป แต่ไม่รู้สาเหตุอะไรถึงสอบไม่ผ่าน

บรรยากาศเริ่มเครียด ก็มาถึงคิวดา

รู้สึกว่าเริ่มมีโชคเข้าข้างหน่อย ที่ตัวเองเจอ เจ้าหน้าที่ชายมาทำการทดสอบ

เจ้าหน้าที่ทำการแนะนำตัวเองว่าชื่ออะไร

ดาก็แจ้งชื่อนามสกุล และตารางเวลานัดสอบ จากนั้นทำการตรวจเอกสารของรถจากแม็ทพร้อมใบไอดี แต่มีข้อแม้ว่าคนพาต้องนั่งอยู่กับเราในรถตลอดเวลา จนกว่าเจ้าหน้าที่แจ้งให้ออกจากรถ

เจ้าหน้าที่สั่งทำการ สตารท์รถและทดสอบเปิดสัญญาณไฟ
Head Light
Turn Left/right signal
High Light
Window Wiper
4 ways Flasher
Horn
และทำการเดินไปด้านหลังรถ สั่งให้ทำการ
Turn Left/right
Break Light

เมื่อเสร็จเจ้าหน้าที่ก็เดินขึ้นรถมานั่งคู่กับเรา และทำการสั่งให้ออกรถไปที่ไหน ดาก็ปฏิบัติตามคำสั่งตลอด มือไม้สั่นเพราะประหม่าบ้าง แต่ก็ท่องอยู่ในใจเสมอว่าอะไรจะเกิดก็ต้องเกิด จะตกอีกก็ทำใจแล้วละ แทบจะไม่ได้จับรถเลย ไม่มีการทดลองขับที่ไหนเลย ผ่านได้ก็บุญแล้ว แต่คิดว่าจะทำให้ดีที่สุดก็พอใจ

ลุ้นๆ ท่องๆ เปิดสัญญาณไฟทุกจุด เบรกทุกที่เจอ Stop Sign

มาลุ้นอีกทีก็ตอนจอดเข้าที่จอดรถ อยู่ไทยไม่เคยประหม่าเลย จอดแบบนี้สบายชิวๆ แต่ที่นี่ไม่รู้อะไรคือเหตุผลที่ให้เราตกได้ตลอดเวลา

เจ้าหน้าที่ชาย...ก็แจ้งว่าให้จอดแบบแนวไหน ให้เรียบกับถนนมากที่สุด ห้ามขึ้นขอบถนน และสามารถเดินหน้าได้ สามครั้ง และถอยหลังได้สามครั้ง และตั้งคำถามว่า มีคำถามไหม

(แต่คราวที่แล้วฟังเจ้าหน้าที่สาวเข้าใจว่าถอยหน้าหลังรวมกันได้แค่สามครั้ง อาจจะเป็นทักษะการฟังสำเนียงของดาด้วยมั้งที่เข้าใจอย่างนั้น แต่คราวนี้ดันฟังเจ้าหน้าที่ชายชัดเจนกว่ากันเยอะเลยและเข้าใจยิ่งขึ้น)
ดา...ตอบว่าไม่มี และเริ่มทำการจอดรถตามคำสั่ง ปากก็ตั้งคำถามว่า เราสามารถเดินหน้ารถใหม่ได้ไหม
เจ้าหน้าที่ชาย ...ไม่ตอบ ไม่พูด และไม่ยิ้ม
ดา...ขอโทษคะ ไม่ทราบว่า ถามไม่ได้(เอาสิ เริ่มเครียดอีกแล้ว ถามไม่ได้ด้วย)
ตัดสินใจเอง เริ่มตั้งรถใหม่อีกครั้งและทำการถอยรถเข้าซอง ตั้งสติตลอด มองกระจกข้าง มองกระจกส่องหลังตลอด และเดินหน้าตั้งลำรถให้ตรงเสมอขอบถนน และก็ตัดสินใจเบรกจอดให้สนิทเมื่อมั่นใจว่าเรามั่นคงแล้ว
เจ้าหน้าที่ชายก็ถามว่า ..Do you see Yellow pole
ดา...I don't understand what's it mean
เจ้าหน้าที่ชาย...ไม่ตอบและอธิบายอะไร...เงียบอย่างเดียว
ดา...ลุ้นละสิ จะตอบยังงัยดีนะเนี่ย เดาละกันกับความตื่นเต้น นึกอะไรไม่ออก  ปากก็ตอบว่าเห็น
เจ้าหน้าที่ชาย...Look at your mirror
ดา...ทำการปรับกระจกข้างและมองด้านหลัง และปากก็ตอบว่า I see สงสัยจะตรวจว่า หลักที่กั้นเราเห็นไหม
แต่เราก็เห็นจริงๆ ไม่ได้คุยนะ จอดสวยมากอยู่ในระหว่างที่กั้นสวยมาก...ใจดาว่าสวย แต่ไม่รู้ใจเจ้าหน้าที่เลย ว่าจะเป็นยังงัย
เจ้าหน้าที่ชาย...สั่งให้ออกรถออกจากซองจอดรถ  ใจก็ลุ้นดาตกอีกแล้วแน่ๆ ไปเส้นทางที่ลานจอดรถ
ใจแป่วเลยเรา
เจ้าหน้าที่ชาย..ให้จอดที่ทางแยกและเลี้ยวซ้าย
ดา..แว๋วเลย...โดนออกถนนใหญ่ ใจก็ท่องขับชิดขวา จอดให้สนิททุกป้าย เปิดสัญญาณไฟทุกที่เมื่อต้องการเลี้ยว พยายามชวนคุยกับเจ้าหน้าที่ชายไปเพื่อผ่อนคลายความเครียดตัวเอง  แต่เจ้าหน้าที่ก็ไม่ตอบไม่ยิ้มเหมือนเดิม
ดา..เงียบและปฎิบัติทุกคำสั่งที่เจ้าหน้าที่สั่ง ไปหลายแห่ง หลายแยก ลุ้นๆตลอดทาง

จนถึงหน้า Penndot อีกครั้ง เจ้าหน้าที่ชายให้จอดในลานจอดรถ

ดาก็จอดตามคำสั่ง...เจ้าหน้าที่ชาย ก็บอกว่าเวลาจอดต้องปฎิบัติอย่างไร ห้ามชิดขอบถนนให้มากนัก
ฟังแล้ว ในใจตกอีกแล้วแน่ๆ โดยบอกมาเพียบอย่างนี้ไม่มีเหลือ

และเจ้าหน้าที่ก็ถามหา เลขประกันสังคมสี่ตัวสุดท้าย
มาแปลกเชียว..คราวนี้ ดาต้องหันมาหยิบกระเป๋าและแจ้งเจ้าหน้าที่ว่าเลขอะไร เจ้าหน้าที่ก็ให้ดาตรวจสอบชื่อ นามสกุล และที่อยู่ถูกต้องไหม และให้เดินตามเข้าไปในอ๊อฟฟิต และติดต่อเจ้าหน้าที่คนนี้จะ เรียกชื่อเรา

นั่งรอไป จนได้ยินเจ้าหน้าที่เรียกชื่อ

เจ้าหน้าที่เคาน์เตอร์ ให้กรอกแบบสอบถามที่คอมพิวเตอร์ ทุกคำถามเกี่ยวกับการ Vote America ที่จะถึงทั้งหมด  ดาตอบโนทุกข้อ

และเจ้าหน้าก็ให้ทำการเซ็นต์ชื่อที่เครื่่อง และก็ถามว่าเราโอเคไหม ถ้าไม่.. ก็ทำการเซ็นต์ใหม่จนกว่าดาพอใจ

จากนั้นก็นั่งเก้าอี้ ถ่ายรูป แถมบอกว่าอยากจะยิ้มก็ยิ้มได้นะคะ

ตรวจสอบภาพว่าชอบไหม ถ้าไม่ก็ถ่ายใหม่ได้อีก แต่เกรงใจ บอกว่าโอเค

นั่งรอสักพัก ก็ได้รับบัตรใบนี้ และจะเจ้าหน้าที่เคาน์เตอร์แจ้งว่าจะได้รับบัตรจริงภายใน 15 วันทางไปรษณีย์

เสียดายไม่รู้ว่าจะโดนถ่ายภาพวันนี้เลย ไม่มีโอกาศสวยเลย ได้แค่นี้เองความงาม

เป็นบัตรที่ได้ยากมากที่สุดในระดับความสามารถของดา อุปสรรคหลายๆด้าน ตั้งแต่เริ่มต้น การตรวจร่างกาย กว่าจะหาคนพาไปทำการตรวจได้เพื่อต้องการลายเซ็นต์แพทย์  หาเอกสารประกอบการกรอกจะต้องมีที่อยู่ที่แน่นอนสองฉบับ  กว่าจะได้กรีนการ์ด ใบประกันสังคม และสอบข้อเขียนผ่าน แต่ละด่านที่ต้องใช้เวลากระบวนการทั้งหลายที่จะทำเอกสารได้แต่ละชิ้น

แต่ทั้งหมดนี้ก็ผ่านมาแล้ววันนี้ รวมเวลาทั้งสิ้น 14 เดือนตั้งแต่ต้นกระบวนการ ยอมรับว่าหมดอารมย์ และเขวี้ยงความต้องการที่จะได้ทิ้งไปหลายรอบ จนวันนี้พูดกับตัวเองแล้ว หมดความต้องการจริงๆแล้ว ถ้าพลาดอีก ก็จะไม่มาสอบอะไรทั้งนั้น และไม่คิดจะเป็นคนขับรถในอเมริกาตลอดชาติ ขอเป็นผู้นั่งแบบคุณนายที่ดีตลอดไป

แต่ก็ได้ใบขับขี่รถยนต์ประเทศอเมริกามาจนได้

ขอเป็นกำลังใจให้ผู้ที่กำลังจะทำการทดสอบใบขับขี่ ขอให้ผ่านด้วยดีและรวดเร็วทุกท่านนะคะ